door Roann Postma
Er is een gebouw
In een nu verlaten, stille straat
Er zijn twee deuren
De ene deur leidt naar waar je niet moet zijn
Achter de andere deur
Verzamelen zich mensen
Slechts een handjevol
Slechts enkele gelukkigen
mogen binnen
Enkel op uitnodiging
Ze ondergaan gelaten een procedure
Om toegang te krijgen
Tot wat zich bevindt
Achter die andere deur
Achter die andere deur
Delen de gegadigden iets
Iets wat zij slechts één keer zullen zien
Op de manier zoals het die avond te zien is
Als onderdeel van een geheime club
Delen zij iets
Wat ze alleen deze avond met elkaar kunnen delen
Daarna
Zullen hun wegen scheiden
Soms voorgoed
Maar in ieder geval voor die avond
Ze zullen iets beleven
Waarbij ze allemaal hetzelfde zien
Maar ze zullen hetgeen dat ze zien allemaal op een andere manier ervaren
Waardoor het soms voelt alsof ze niet naar hetzelfde hebben zitten kijken
Na de belevenis
Vindt er een eeuwenoud ritueel plaats
Wat er nu eenmaal bij hoort
En na dit ritueel
Zou het gebouw eigenlijk onmiddellijk verlaten moeten worden
Maar deze avond
Gebeurt er iets anders
Deze avond
Blijven ze zitten
Nog even hangen
Stil, gelaten, geheimzinnig
Schuivend op de zitting van een stoel
En zo pakken ze de tijd stiekem terug
Die ze normaal zouden hebben
Ze kletsen en ontmoeten elkaar
Anders dan daarvoor
Het moment van vertrek wordt nog even uitgesteld
En daarna
Gaat het handjevol mensen buiten uiteen
Niemand anders weet wat ze hebben gezien
Waar ze vandaan komen
Waar ze nu naartoe gaan na deze ervaring
Aan de buitenkant van de deur was niets te zien
De deur
Waar de mensen deze avond naar binnen gingen
ging kort na die avond op slot
zodat de ervaring van die avond
nog unieker werd
en sommigen van hen
wachten
wachten
tot de deuren weer open gaan
geschreven voor ITS 2020 On Tour, n.a.v. het theaterbezoek op vrijdag 30 oktober | Frascati | Jasper van der Pijl & Bram Walter – Ecce Homo en Charles Pas – Lust for live, repeat and fade
